Hayalet

lan
edebiyat dergileri
bana niye cevap vermiyorsunuz
lan
çok üzülüyorum ben
beni üzmeyin
lan

lan
edebiyat dergileri
yanıyorum lan
masanın üstünde küller birikti
her sessizlik, bir sayfanın son nefesi
dilim düğümlendi, şiirlerim dilsiz
bir baykuş gibi uluyorum sessizliğin ortasında
kırık bir tükenmezle kazıyorum adımı betona
belki bir gün
yağmur dokunur o çatlağa
toprak ürperip
uyanır diye suskun bir tohum

lan
bir gün dergi sayfalarında görsem bile adımı
bilirim:
o ben değilim, bir hayaletim
şiirlerimse
hâlâ sokak köpeklerinin dilinde
yankılanan bir çığlık çöp tenekelerinde

lan
belki de zafer budur:
hiçbir ormana sığmayan bir çınar olmak
köklerimle yarıyorum kaldırımları
yapraklarım
şehrin üstüne yağıyor
okumasanız da