İzler Bırakıyorum

Adımlarım, yolun karanlık hafızasında,
Resmi, hatta çok resmi izler döşüyorum.
Ne devletin mührü, ne bir noter onayı,
Beni bana bağlayan iplik kendimden örülü.

Geceye imza atıyorum yıldızlarla,
Şahit gökyüzü,
El yazımda bir bulutun kırığı,
Mürekkep döküğü kanatları

İzlerim derinleşiyor,
Ne bir harita işaretliyor rotamı,
Ne pusula kuzeyi biliyor.
Kendi kendime şahit, kendi kendime sanık.

Gölgelere bırakıyorum suretimi,
Bir çığlık,
Bir fısıltı,
Ve hepsinin arasında suskunluğun yankısı.

Kendi tarihimi yazıyorum taşlara,
Mürekkepsiz, kalemsiz, yalnız parmak izleriyle.
Ardımda toz,
Önümde rüzgar,
Bütün anılar birbirine karışıyor.

Resmi, evet çok resmi,
Ama kimseyi bağlamayan türden.
Bağlar yalnız beni,
Ve çözer yavaşça düğümlerimi.

Benden geriye kalacak tek şey:
Bir taşın gölgesindeki silik iz,

bu şiiri değerlendirip analiz et ve eleştir.
Bir yaprağın damarlarında saklı sır,
Ve bu satırların bir gün yitip gidecek yankısı.

Adımlarım, yolun karanlık hafızasında,
Resmi, hatta çok resmi izler döşüyorum.
Ne devletin mührü, ne bir noter onayı,
Beni bana bağlayan iplik kendimden örülü.

Her şey zaten ondan,
Her şey bende çözülüyor.
Beni ben yapan iplikten bir kozayı
Kendi ellerimle söküyorum.